Als ik me vroeger rot voelde zei mijn moeder: “je mag 5 minuten klagen”. Dan volgde mijn klaagzang over dat alles kut was en het niet goed ging en ik mezelf héél zielig vond en daarna was het over. het werkte eigenlijk altijd wel goed. 5 minuten klagen is best lang en zelfmedelijden heeft ook iets heel pathetisch, maar soms heb je van die dagen.

Deze week was ook zo’n week. Ik voelde me beroerd, verkouden en grieperig, moest heel veel doen en ik vond mezelf heel zielig. Had ik net twee weken vrij gehad en weer even gewerkt en hupakee.

Ik had al een paar dagen last van mijn borst. Een soort van stekende pijn bij mijn middenrif en toen ik zondag een fijne boswandeling maakte viel ik, door even niet op te letten, plat op het fietspad. mijn knie was geschaafd en de pijn in mijn borst werd veel heviger. Maandagochtend voor school dus toch maar even naar de huisarts. Blijk ik iets te hebben, het heeft zelfs een naam: het syndroom van Tietze (wel grappige naam, zo bij je borst). het kraakbeen in de borstkas is ontstoken en opgezwollen. Het is niet ernstig en gaat ook weer over maar doet wel pijn. Veel paracetamol nemen dus.

Daar komt nog bij dat de oudergesprekken op school zijn begonnen, ik in de organisatie van het sinterklaasfeest zit en dat mijn klas momenteel heel druk en bewerkelijk is. Toen keek ik ook nog naar de “Before the Flood” Een goede documentaire, maar eentje waar je bepaald niet vrolijk van wordt (zie blog). En mijn verkoudheid en keelpijn werden steeds erger. Maar ik heb het einde van de week gehaald zonder ziek te worden. Vrijdag had ik ook nog een etentje van de ouderraad bij de Rijnkantine, en hoewel het heel gezellig was ging ik al om half elf weg. Moest gewoon naar bed.

Zaterdag gingen Tobias en Ole naar Alkmaar waar dit weekend het Brug-theater-festival was waarbij mijn schoonzus Peet meespeelde in een jeugd-theaterstuk over heksen. Louis had een feestje van zijn beste vriend Mus en ik ging eerst lekker thuis rommelen en daarna in mijn eentje naar de film in Tuschinski.

Daar keek ik, in een behoorlijk volle zaal, naar Bridget Jones Baby en ik vermaakte me kostelijk. Huilde mee met de ontroerende momenten en moest ook echt lachen om de grappen. Het is misschien geen top-film, maar in zijn soort toch echt wel goed en helemaal geschikt voor de toestand waarin ik mij bevond.

Toen ik uit de bioscoop kwam was het al donker en fietste ik door een mooi verlichtte stad naar Louis toe. Ik haalde hem op en we aten pizza en sla. Heel gezellig met zijn tweeën. ik vertelde over de film en Louis over het feestje.

Hij mocht ook nog opblijven om het Kinderen voor Kinderen- concert te kijken. Vindt Louis helemaal het einde en hij kan ook al best wat liedjes mee zingen. Pas om 9 uur ging hij naar bed. ik hing nog een beetje op de bank en ging niet veel later.

Elke zondag ochtend is er nu om 09.00 uur op ZAPP een leuke kinderfilm. Vorige week was het Mees Kees op de Planken en nu Jack zoekt een broertje. Ook volgende week weer een leuke film (Kidnep) dus houdt het in de gaten, ook als je geen kind meer bent/ hebt is het een fijne manier om je zondag te beginnen. We aten ons ontbijt voor de televisie.

Daarna ruimde ik het huis op en Louis speelde met de Playmobil en na de lunch gingen we met de tram naar het Stedelijk. Daar bekeken we een deel van de vaste collectie. Bij héél veel kunstwerken riep louis: Nou, dat kan ik ook wel. Sommige vond hij ook wel mooi en we lazen alle titels van de kunstwerken.

Maar we kwamen eigenlijk voor de tentoonstelling van Jean Tinguely (1925-1991), een kunstenaar die vooral bekend werd met zijn bewegende installaties. Om de vrolijkheid ervan en het bewegende technische leek het me leuk dit samen met louis te gaan bekijken. Is ook echt een leuke tentoonstelling

 

Daarna aten we een taartje in het museum-restaurant, deden boodschappen onder het Museumplein en gingen thuis samen eten koken. louis had een recept uitgekozen, een boodschappenlijstje gemaakt en hij heeft ook alles gesneden (zelfs de uien)

Het gerecht was kip met ananas en rijst, wat we maakte om Tobias en Ole te verassen die om 18.30 uur thuis kwamen.

Zo had ik dus toch nog een heel prettig weekend na een erge week en ben ik nu weer helemaal opgeladen en vrolijk en kan ik dus vol goede moed aan de volgende week beginnen. Jullie hopelijk ook allemaal…. want het valt nog niet altijd mee zo in regenachtig en koud november. Sterkte.