Veel van mijn bloglezers vragen zich misschien af: hoe gaat het eigenlijk met Jits. We hebben al een tijdje niets persoonlijks meer van haar gehoord, hoe voelt ze zich nu en hoe is het met de burn-out? Is ze alweer aan het werk en gaat dat goed?  In deze blog wil ik proberen antwoord op al die vragen te geven zodat ik daarna weer vrij over mijn leventje kan praten.

Op relationeel gebied zit ik in nogal moeilijke tijden. Tobias en ik hebben besloten tot een tijdelijke relatie- time-out. ( Even los van elkaar leven). Over het hoe en waarom daarvan ga ik hier niet schrijven (dat vind ik niet iets voor op mijn blog)

Maar het komt er kort gezegd op neer dat we de komende tijd apart van elkaar gaan wonen. Ik in ons huis in de IJselstraat en Tobias in ons tuinhuis en dat we de zorgtaken voor de kinderen zo eerlijk mogelijk verdelen. En deze periode is natuurlijk voor niemand leuk (zeker ook niet voor de kinderen) maar ik heb bedacht dat ik er gewoon het beste van ga maken.

Toen ik gister thuis kwam lag de nieuwe Flow op de mat en op de voorkant stond deze spreuk: Life isn’t about waiting for the storm to pass, it’s about learning how to dance in the rain. En ik bedacht me dat dit een heel goed motto is voor de komende periode. Niet gaan zitten wachten, maar werken aan een zo goed mogelijk leven voor mij en de kinderen, genieten van de leuke dingen in het leven en van elkaar en alle lieve mensen om ons heen. En misschien gaat dit alles wel een hele tijd duren maar dat is altijd beter dan een overhaaste beslissing nemen.

En daarnaast zorgen dat ik weer voor de klas kom te staan. Ik heb namelijk wel echt het idee dat de burn-out zo langzamerhand wel eens voorbij is en ik heb zin om weer gewoon te werken, mijn eigen klas te draaien. Na een tijdje is zo aan de zijlijn staan ook niet meer zo prettig. ik wil er weer bij horen en me nuttig voelen.

Ik heb deze week ook al een ochtend mijn eigen klas gedraaid en dat vond ik hartstikke leuk. het ging goed en de kinderen waren blij en ik werd versterkt in het idee: Oh ja, ik kan het ook eigenlijk gewoon nog” Iets waar je toch aan gaat twijfelen als je er zo’n tijd uit bent”. De komende periode staat dus in het teken van opbouwen van uren/ dagen voor de klas.

Dan nu nog even een verslagje van de afgelopen week.

Zondag moest Ole proef-afzwemmen voor zijn A- diploma. Het heeft lang geduurd (1,8 jaar) maar nu kan hij het dan ook best goed. Hij vond het afzwemmen zo leuk dat hij zei: “Ik ga, na mijn B-diploma, toch ook maar voor mijn C want ik vind dit afzwemmen ZO leuk” (balen voor ons want na jaren zwemles verlangen wij allebei wel naar het einde)

Tobias ging deze week met zijn vader naar Londen dus ik had de kinderen lekker lang. Hij en Jan stuurden wel de hele tijd foto’s van alle schilderijen die ze gezien hadden in de vijf musea die ze bezocht hebben, van de guiness die ze dronken en deze van Tobias bij een echte Engelse telefooncel. 

Ik had een hele gezellige week met de kinderen. s’ Ochtends gingen we elke dag samen naar school. smiddags was ik vrij om mijn eigen dingen en het huishouden te doen en om 3 uur haalde ik ze dan weer op.

En in mijn huidige leven moet ik natuurlijk ook zelf koken en ik had bedacht dat ik niet altijd maar pizza, tosti en maaltijdsalade kan serveren dus heb deze week elke dag een complete maaltijd gekookt. Ik doe dat dan wel voor twee dagen zodat ik niet elke dag het wiel hoef uit te vinden. Zondag en maandag aten we krieltjes, vis, erwtjes en worteltjes en sla, dinsdag en woensdag hete bliksem (stampot van aardappel, ui en appel) met rookworst en sla/ rauwkost, en donderdag en vrijdag pasta bolognese. Ook maakte ik samen met Louis hun favoriete toetje. Het heet zand en bestaat uit een doorzichtig bakje of glas gevuld met laagjes: beschuitkruimels, zelfgemaakte appelmoes en dikke yoghurt of slagroom.

Woensdag hadden we een ‘medisch’ dagje. s’Ochtends ging ik met Ole naar het huisartsenspreekuur want hij had rare wondjes op zijn benen en ik vermoedde dat het krentenbaard was (iets waar half kinder-Nederland momenteel last van heeft). s’Middags moest Louis twee prikken voor zijn inentingsprogramma in een sporthal waar zo ongeveer heel Amsterdam met kinderen in de leeftijd van 9 en 10 ook moest zijn. Ook nog even naar de apotheek om Ole’s zalfje te halen (heb ik er trouwens drie keer opgesmeerd en toen was het weg).

En tussendoor met de jongens naar boekwinkel Jimminck gegaan omdat de Kinderboekenweek is begonnen en dan mogen ze van mij altijd een boek uitkiezen. Louis koos “Leven van een Loser” (ik vind die titel alleen al ZO erg dat ik het bijna wil verbieden, maar dat is ook flauw want hij vindt het leuk en daar gaat het om), Ole koos een boekje van Paco (dat zijn boekjes over muziek, met ook geluiden erin) hij heeft er al heel veel en koos nu: Paco is een rockster. Hij wil namelijk zelf ook rockster worden later. En ik mocht van mezelf ook een boek uitkiezen en ik koos het tweede deel van “the Casalets” over een britse familie door de jaren heen. Leest heel lekker weg en is flink dik. En we kregen natuurlijk ook het Boekenweekgeschenk en het Boekenweek- prentenboek.

Vrijdag werden de kinderen na school opgehaald door Anja om in Alkmaar te gaan logeren want ik had een feest en Tobias zou pas om 22.30 uur aankomen met de trein uit Londen. Ik ging eten en wijntjes drinken bij Klaas en Sandra en vandaar naar het feest van de OADA, dat is het overkoepelende bestuur van onze school en nog veel meer scholen in Amsterdam zuid en centrum. Ze bestaan 10 jaar en gaven daarom een dansfeest. Was echt erg leuk. Heerlijk weer eens een hele avond te dansen en gezellig te kletsen met al mijn lieve collega’s. Ook was er, zoals altijd bij OADA-feestjes een meerpersoons-pasfotohokje. Hieronder foto van het onderbouw-team van de Maas en Waal. 

Ik lag uiteindelijk pas om 02.30 uur in bed maar had echt een top-avond. Ga ik vaker doen in mijn nieuwe leven.

Zaterdag naar de tuin waar het oogstfeest was op de Hemkerhof. Sandra had allemaal lekker hapjes gemaakt en het was leuk iedereen nog even te spreken zo aan het einde van het seizoen. 

En ik heb dus vrij dit weekend dus na het oogstfeest ging ik nog even langs bij Florence die met haar zoontje Anton een nachtje in het, door haarzelf opgerichte, Wolkershuisje ging slapen. Ik bleef ook bij ze eten en het was heel leuk alle spullen te gebruiken die wij samen voor het huisje gekocht hadden (zie blog De Wolkerstuin op Amstelglorie) Daarna naar huis gefietst en op de bank gehangen bij: Ik vertrek.

Vandaag uit geslapen (voor zover ik dat nog kan) en nu schrijf ik deze blog en ondertussen ruim ik het  huis op, hard meezingend en dansend op de afspeellijst “Songs to sing in the shower” in mijn nieuwe spijkerbroek (twee maten kleiner dan mijn vorige)   want zoals Cruiff het al zei: