O jee, ik heb iets gedaan wat niet mag: Ik heb Louis een dagje thuis gehouden van school. Spijbelen dus. 

De hele week al was Louis zichzelf niet. Hij wilde s’ ochtends zijn bed niet uit en kon  s’ avonds, als hij in bed lag niet slapen. Hij moest veel huilen en was boos of heel stilletjes. hij wilde er verder niets over zeggen. Ik kwam er dus steeds maar niet achter wat er nou eigenlijk aan de hand was.  De eerste week vond hij het leuk op school. Hij heeft een nieuwe klas met aardige kinderen en een leuke juf en meester. Zijn beste vriend Mus zit naast hem, ze hebben als thema de romeinen en dat vind Louis erg interessant. Elke avond kijken we een aflevering van “welkom bij de Romeinen” (een echte aanrader trouwens) 

Maar wat was er nou met Louis aan de hand en hoe kwamen we uit deze negatieve spiraal? Door een dagje quality-time dacht ik. Even tijd alleen met Louis en iets gezelligs met hem doen en ook een beetje met hem praten. 

En dus zei ik tegen school dat Louis die dag niet kwam 😊 Ik bracht Ole naar school (die vond dit trouwens totaal geen probleem. Hij vind school nog steeds “te gek gaaf!!!!”)

Voordat we iets leuks konden gaan doen moest Louis wel eerst zijn rekenwerk maken. Dit ging ook weer gepaard met veel boosheid en gehuil en toen kwam het hoge woord eruit: hij vind dat hij te hard moet werken. Het rekenen stelt hij steeds uit, omdat hij het zo veel vind en daardoor loopt hij nu al een aantal lessen achter en wordt de druk nog hoger. Hij zegt dat hij zich er in de klas niet goed op kan concentreren omdat er zoveel te zien en te doen is. 

Uiteindelijk gingen we samen zijn rekenwerk doen en dan zie ik dat hij het echt best wel kan. Hij ziet er zo tegenop dat het een veel groter ding wordt dan dat het eigenlijk is. Een beetje meer zelfvertrouwen heeft hij nodig. En hij moet het ook gewoon doen eigenlijk. 

Na Rekenrijk was het tijd voor iets leuks. Maar leerzaam moet het natuurlijk ook zijn, om het schuldgevoel een beetje minder te maken. Naar het museum dus. 

De regen kwam met bakken uit de hemel dus we gingen met de tram naar het Van Goch- museum. 

Daar haalden we bij de informatiebalie een kinder-  speurtocht over Vincent van Goch en aan de hand daarvan bekeken we de vaste collectie. Erg leuk was het en zo gezellig zo iets te doen met 1 kind. 

Ik zal dit niet al te vaak doen, mijn kind een dag thuis laten, maar voor zo af en toe is het echt aan te raden.