Mijn oudste zoon, Louis, is een denker. Hij ligt nu in zijn bed in het tuinhuis en het is bijna tien uur. Slapen kan hij niet. Zijn hoofd zit nog te vol.  louis is nu bijna zeven, maar hij weet al heel veel. Dieren zijn zijn specialiteit. Hij wil later dan ook bioloog worden. “Waar wil je later dan wonen? Vroeg ik hem net, toen ik hem voor de derde keer terug in zijn bed legde. “In Nederland” zei hij “maar dan ga ik onderzoek doen in Noorwegen”

Maar ook allerlei andere zaken hebben zijn interesse. Zo vroeg hij net tijdens het eten na een lange stilte: bestaat een honderd-hoek eigenlijk ook. Ik begon al van alles uit te leggen over hoeken van 100 graden en hoe die er dan uit zien. Maar dat bedoelde hij niet. Het ging hem om een honderd- hoek net als een driehoek of een vijfhoek. Tobias tekende er eentje, die dus bijna een cirkel was.

 Daarna maakten we een avondwandeling door de tuin en Louis hield een dansvoorstelling, geïnspireerd door de achtste-groepers musical die hij gisteren gezien heeft en helemaal fantastisch vond.  Zou jij ook wel de musical willen doen? Vroeg ik hem. “Nee” zei hij heel stellig ” want dan moet je daarna van school”. Gelukkig duurt dat nog wel even. Eerst maar naar groep vier.