Omdat het voorjaarsvakantie is, en omdat we erge behoefte hadden aan iets leuks na zware tijden, zijn we nu op een minivakantie naar Schotland.

Dinsdagmiddag vertrokken we, met de boot vanuit IJmuiden, waar Sandra ons met de auto naar toe bracht. We hadden een slaaphut op de PRINCESS SEAWAYS en zouden zo, dinerend, flanerend en slapend, naar Newcastle gebracht worden.

Om half zes vertrok de boot. Het was erg helder dus je zag de kust erg mooi liggen en zelfs die lelijke Hoogovens zagen er mooi uit.

We liepen wat rond, verkenden de boot, dronken een drankje in de bar en hingen wat op onze kamer. Ik voelde me best wel snel niet zo heel lekker, maar dat kan ook komen door de halve liter bier die ik even daarvoor vrij snel achterovergeslagen had (even wennen aan de Britse maten) Maar toen we dus om 20.00 uur (eerder was alles vol) gingen eten in het “all-you-can-eat-restaurant” dacht ik wel dat ik het maar voorzichtig aan moest doen. Moeilijk hoor, want ze hadden zo veel en ik heb, zoals jullie misschien wel weten last van FOMO (fear of missing out) en dat uit zich ook in eten. Ik wil het liefst alles proberen. Maar ik heb me heel braaf ingehouden: bordje salade vooraf, India’s als hoofd en maar een paar mini-toetjes. En geen bier meer maar gewoon water. (Was natuurlijk eigenlijk alsnog teveel maar ach, we hadden er ook voor betaald)

De jongens genoten van al dit eten en daarna gingen we vroeg onze bedjes in.

Maar dat slapen viel toch een beetje tegen. De bedden lagen prima maar je hoort toch wel enorm veel lawaai van de motor van de boot, je beweegt door de golven op een rare manier heen en weer en het is best benauwd in zo’n klein kamertje met zijn vieren. We hadden alle vier niet echt een goede nacht. En Ole voelde zich de volgende ochtend zelfs zo slecht dat hij met Tobias samen in onze hut bleef toen wij naar de Engelse kust gingen kijken.

Maar eenmaal van boord was Ole’s misselijkheid snel voorbij en had hij al ook weer heel veel praatjes en streken. Zoals hier op de bagageband zitten net als op het bordje erboven.

Met een echte dubbeldekker reden we naar het station in Newcastle waar we een treinkaartje kochten voor Edinburgh en een scone gingen eten in de oude stationsrestauratie.

De treinreis van Newcastle naar Edinburgh duurt ongeveer 1,5 uur. De trein stopt nergens en rijd het grootste gedeelte van de tocht langs de kust en door mooi Engels/ Schots platteland. We vonden het fantastisch.

In Edinburgh liepen we van het station naar onze verblijfplaats voor de komende 3 dagen. Het is een air-bnb met 2 slaapkamers, een woonkamer en een bad en een prachtig uitzicht.

Na een rustperiode waarin iedereen deed waar hij of zij zin in had (Tobias en ik een korte siësta en de jongens filmpjes kijken op YouTube) gingen we de buurt verkennen en besloten we Calton Hill te beklimmen. Een korte klim omhoog met meteen een fantastisch uitzicht over de stad. Daarvan even wat foto’s:

Daarna kochten we bij de supermarkt pizza’s, slaspullen, een toetje en ontbijt en aten dat in ons coole appartement tijdens het kijken van Wednesday. Toch allemaal nog heel moe van de nacht op de boot en alle indrukken vielen we daarna alle vier meteen in slaap

Inmiddels is er alweer bijna een dag voorbij waarop we heel veel gedaan hebben en lekker de toerist hebben uitgehangen maar daarover later meer…..