Na een verdrietige en moeilijke periode proberen we ons leven weer een beetje op de rails te krijgen. We hebben erg veel behoefte aan normaal, aan een zekere sleur en ook aan af en toe gezellige dingen doen. Want als er iets is dat je leert van de dood is wel dat je het leven moet omarmen als het er nog is. Dat je moet genieten van de mensen waar je van houdt en dat je de kleine (en de grote) geneugten moet koesteren. Dat je niet als een gek overal aan voorbij moet rennen maar dat je moet vertragen en de tijd moet nemen voor dingen die je belangrijk vind.

Wat een wijsheid nou weer, op de vroege maandagmorgen. Het enige wat ik wilde doen is mijn blog over ons weekend inleiden maar ik kreeg even de smaak te pakken. Nu dus weer even terug naar de Jitstips: We gingen dit weekend bij mijn zus Saar en haar man Sanne en hun kinderen Otje en Jonas logeren. Zij wonen in Warnsveld. Dat ligt naast Zutphen. We kwamen om 15.30 aan met de trein en gingen eerst nog even rondlopen door de stad samen met Saar en alle kinderen. Bij “Brownies en Downies” (aan de naam kan je al horen wat voor café dit is) iets drinken. Ole speelde buiten in de winkelstraat voor levend standbeeld (hij verdiende er zelfs echt geld mee. 1,20 euro), de pubers zaten alle drie op hun telefoon, Tobias verdween in de boekwinkel er tegenover en Saar en ik praatte bij. Daarna liepen we nog een rondje door de stad, keken even naar de IJsel en reden in de auto naar Warnsveld.

Daar gingen we borrelen bij de open haard en captains diner eten (was alweer vergeten hoe lekker dat is) veel kletsen, tussendoor even Wie is de Mol kijken en niet te laat naar bed (want zij houden nog het Curaçaose ritme aan: altijd vroeg op en dus ook op tijd naar bed). Dat is ook wel eens fijn in het weekend en we konden het ook wel gebruiken na een kort nachtje gisteren in de tuin.

De volgende ochtend gingen we na een lekker ontbijt naar het museum More. Dat ligt in Gorsel, een leuk dorpje vlak bij Warnsveld. Tobias en Sanne gingen lopen (ongeveer 9 km) en Saar en ik gingen met Louis en Ole in de auto (de kinderen van Saar willen “echt niet!” meer mee naar een museum. De kunst in More is vooral modern en valt onder de stroming Magisch realisme. Ik ben echt een fan van dit museum en er ook al een keer eerder geweest (de Meivakantie) en ook heb ik al een keer een blog geschreven over de dependance van More Kasteel Ruurlo

Ik was vooral erg onder de indruk van de portretten van Annemarie Busschers. Er hingen wel 5 portretten van haar hand waarin ze verschillende technieken gebruikt zoals potlood, maar ook textiele vormen en het haar van de man (haar eigen vader) is papier wat op het doek is geplakt. Ik ben haar ook meteen gaan volgen op Instagram (annemarie.busschers) Echt iets om in museum More zelf te gaan bekijken want zo’n foto haalt het niet bij.

Daarna stapte wij op de bus naar Deventer, vanwaar een rechtstreekse trein naar Amsterdam gaat. Ik vond het een erg geslaagd weekend. Tijger was wel heel blij dat we weer terug waren, tenminste; dat gevoel eigenen wij hem toe. Misschien kan het hem wel geen zak schelen en zijn wij degene die ons schuldig voelen als we er niet zijn en ons gevoel op hem projecteren. Maar dat is iets voor een andere keer….