Daar liep ik dan, vorige week alweer, in het museum…. zonder Jan. De laatste jaren hadden mijn schoonvader Jan en ik de gewoonte opgevat om zo af en toe samen, op een doordeweekse dag, naar een museum te gaan. Zie de oude blog’s die ik over sommige van onze tripjes geschreven heb: Het Rijksmuseum, Zuid Afrika, Hollanders van de gouden eeuw en Rembrandt-Velázquez We spraken af rond koffietijd bij een museum, bekeken 1 tentoonstelling uitgebreid en gingen dan lunchen met een glaasje witte wijn erbij. Daarna ging hij weer terug naar Alkmaar en ik naar huis om op tijd thuis te zijn voordat de kinderen uit school kwamen. Maar dat kan nu niet meer. In de kerstvakantie is Jan overleden. Het ging ineens heel snel.

Begin november schreef ik hier al een blog over Jan (en het garnalenvissen) en dat hij gehoord had dat hij een tumor bij zijn lever had die niet meer verwijderd kon worden. Toen al werd er gezegd dat het een kwestie van maanden ging worden. Maar wat betekent dat? Zijn dat 3 maanden of zijn het er 8? Het bleken dus maar 2 maanden te zijn.

In het begin viel het (voor een buitenstaander in ieder geval) allemaal nog wel mee. Je zag wel dat hij ziek was, hij was snel moe en benauwd en liep niet meer zo kwiek, maar verder was hij nog helemaal bij. Hij maakte grapjes, vertelde verhalen en genoot nog van het samen zijn met zijn gezin. Eind november gingen we nog met zijn allen eten bij het pannenkoekenrestaurant in de Alkmaarse Hout.

Tobias ging er in de maand december wekelijks naartoe om daar te helpen, voor zijn ouders boodschappen te doen en te koken en vooral ook gewoon om tijd met ze door te brengen. Van zo dichtbij kon hij beter zien dat Jan echt achteruit ging. Maar gelukkig had hij geen pijn. Kerstavond vierden we nog met zijn allen en daarna ging het eigenlijk best wel snel. Zo snel zelfs dat de laatste week zijn drie zonen s’nachts beurtelings bij hem op de bank sliepen (hij kon de trap niet meer op en sliep dus in de woonkamer). Op oudejaarsdag gingen Louis, Ole en ik nog even bij hem op bezoek. We gaven hem een kus en wisten dat dit misschien wel eens de laatste keer kon zijn. Tobias ging ook niet mee oud en nieuw vieren maar bleef in Alkmaar.

Het ging toen echt al niet meer zo goed dus er werd al gesproken over hem in een slaap brengen waaruit hij niet meer wakker zou worden, maar dat was niet meer nodig. De nacht van 3 januari waakte Merlijn, Silvester en Tobias beurtelings bij hem en s’ochtends 4 januari, nadat Anja naar beneden was gekomen en hij haar hand vast had, blies hij zijn laatste adem uit.

En dan breekt er een hele vreemde tijd aan. Van verdriet maar ook een beetje van opluchting, omdat het leiden voorbij was, van samen zijn en van gemis, van wezenloosheid maar ook van daadkrachtig geregel. Je komt in een raar soort vacuüm terecht. Er moet namelijk van alles en dat moet ook snel. de rouwkaart en de advertentie in de krant moeten de volgende dag al de deur uit. Als je er al ervaring mee hebt, weet je dit en zelfs zonder ervaring weet je het eigenlijk, maar dan nog heb je het ineens heel druk terwijl je hoofd al zoveel te verwerken heeft. Misschien is dit ook juist wel goed hoor, want het leidt toch af en geeft je als familie een gezamenlijk doel en ook de noodzaak om samen te komen (je moet immers dingen bespreken) en dat is juist heel goed en fijn.

Ik zocht de foto’s uit voor bij de muziek tijdens de uitvaart. Dat vond ik een hele dankbare taak want daarvoor moet je door alle fotoboeken heen en zie je een heel (gelukkig) leven aan je voorbijgaan.

Een week na Jan’s overlijden was de crematie. Er waren wel 9 sprekers en 3 muziek-nummers die jan zelf had uitgekozen, dus het was een vol programma. Er kwamen ook heel veel mensen. Maar alles ging goed en we bleven achter met het idee dat Jan zelf dit ook mooi gevonden had.

Dit was nu alweer bijna 2 weken geleden maar eerder lukte het me niet om er over te schrijven en het voelt ook weer raar het niet te doen, aangezien Jan een vast terugkerend persoon in mijn blog was. Soms schreef hij ook zelf een gastblog, zoals die keer dat hij met Tobias, Sil en Merlijn in Parijs geweest was: Parijs

Hieronder heb ik om af te sluiten, een kleien compilatie gemaakt van de foto’s die we gebruikt hebben tijdens de crematie (er kunnen maar 10 foto’s per keer dus het bestaat uit twee delen. Druk op het blokje aan de zijkant om door de foto’s heen te ‘swipen”)