Eén van de voordelen van ouder worden vind ik dat je toch (ietsje) wijzer word met de jaren. Waar ik 5 jaar geleden nog de blog schreef Ik kan niet alleen zijn geniet ik daar nu steeds meer van. Na een druk weekend met veel gezelligheid en 3 logees in ons toch al kleine huis, vind ik het heerlijk als het maandag is en iedereen weg is. Ik breng Ole naar school, zwaai Louis uit. Tobias ligt te slapen na een nacht werken en ik heb de hele dag voor mezelf.

Eigenlijk probeer ik elke dag wel een activiteit te bedenken. Dat kan van alles zijn zoals de vloer dweilen, naar de markt gaan, mijn boek uitlezen, een kast opruimen of Sterren vouwen. Dit naast dat je toch wel de hele dag bezig bent met ??? Tja, met wat eigenlijk. Ik zou ook best de hele week kunnen vullen want het is nou niet zo dat ik ook wel eens niets doe. Maar daar kan je dan weer de filosofische vraag achter aan stellen: “Wat is niets?”

Maar dat is wel weer genoeg gewauwel. Even tot de kern: Gister bedacht ik dat ik ook best eens alleen naar een museum kon gaan. Sinterklaas heeft ons hele gezin ook een museumjaarkaart gegeven (Wat bedenkt die Sint toch altijd een handige en leuke cadeau’s 😉) Ik wilde graag de Klimt- tentoonstelling zien in het van Gogh-museum. Ik houd erg van een audiotour in een museum. Ik weet het, daar is niet iedereen het mee eens zoals te lezen valt in dit stuk uit de Volkskrant: https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/weiger-die-koptelefoon-en-durf-zelf-naar-kunst-te-kijken-de-audiotour-vermaalt-elk-museumbezoek-tot-eenheidsworst~bb24d8c1/ Maar ik ben het hier dus niet mee eens. Ik vind het moeilijk om de schilderijen te zien en ondertussen de bordjes te lezen, maar ik vind het erg prettig als iemand mij informatie geeft terwijl ik naar een schilderij kijk. Ik bestelde dus online een kaartje en wandelde naar het museumplein.

Nou ben ik niet echt een groot fan van Klimt. Ik vind veel van wat hij gemaakt heeft niet zo prettig om naar te kijken. De vrouwen zijn wel erg dun, broos en wit. De afbeeldingen niet altijd die die ik zou kiezen en de stijl niet echt die waar ik van hou. Misschien vind ik het gewoon wat te vaag (het doet me denken aan de muziek van Kate Bush. Best goed, maar ik krijg er koude rillingen van) Dat gezegd hebbende, vond ik, daar rondlopend toch ook wel veel dingen echt mooi. Het was, zeker voor de tijd waarin hij het maakte, echt bijzonder en vernieuwend en je ziet ook wel dat hij echt goed was. Interesant vond ik ook meer te weten over wat voor leven hij leed:

Hij was een klein, gedrongen mannetje die zijn hele leven bij zijn moeder en zijn twee ongetrouwde zussen woonde. Elke dag ging hij naar zijn atelier om te werken en elk jaar naar dezelfde vakantieplaats (de Attersee). Hij zei niet veel en werkte vooral hard. Maar hij was dol op vrouwen, had veel romances (soms ook meerdere tegelijk) waaruit ook kinderen geboren zijn. Daarmee begaf hij zich ook in de Weense society. Hij droeg altijd een loszittend gewaad met sandalen en hij stierf in 1918 aan de Spaanse griep.

Hieronder een paar van de schilderijen die te zien waren op de tentoonstelling. Ik vond het zeker de moeite waard er heen te gaan. Ik zag helaas wel dat de tentoonstelling helemaal uitverkocht is de rest van december. Daarna duurt het nog maar tot 8 januari. Dus als je wil gaan, reserveer dan nu voor na oud en nieuw. Kan ook makkelijk alleen.