We hebben een nieuwe huisgenoot. Hij heet Tijger en hij hoort vanaf nu bij ons gezin. Hier het verhaal over hoe hij bij ons terecht is gekomen:

Ongeveer een maand geleden verscheen er op de Amstelglorie- app een foto van een jong katje die op de tuin rondzwierf en van niemand leek te zijn met de vraag daarbij wie voor haar wilde zorgen. Wij hadden al eerder getwijfeld over een kat maar het dan steeds toch niet gedaan omdat het moment niet goed was, omdat we twijfelde over wat we met hem zouden doen in de vakantie of gewoon omdat we met andere dingen bezig waren.

Maar nu was het HET goede moment (het begin van de winter en dus de periode dat we thuis wonen en niet in de tuin), behoefte aan huiselijke gezelligheid en warmte in soms zware tijden en daarnaast “die verdomde muizen!”. Zodra het buiten koud begint te worden, komen ze weer tevoorschijn en dit jaar was het wel heel erg. s’avonds als we in bed lagen, konden we gewoon niet slapen van het geritsel in de kamer.

de kat op de tuin ging toch naar iemand anders maar het zaadje was nu geplant en ik ging verder zoeken naar een leuke kat. Veel mensen hadden me aangeraden een volwassen kat te nemen en niet een kitten. Zo kan je al zien hoe het karakter van de kat is en of hij goed bij je past. En daarnaast zijn ze rustiger, hoef je ze niet op te voeden/ zindelijk te maken en het is goed om katten uit het asiel weer een nieuw huis te geven.

Iemand van de tuin zocht met me mee en kwam toen met Tijger op de proppen. Tijger woonde bij een moeder en een dochtertje van 10 in Driemond. Maar de moeder was ziek en is toen overleden en de dochter mocht Tijger niet meenemen. Dus kwam hij terecht bij de stichting LoesvoorDieren ( https://www.loesvoordieren.nl/ ) en nu woonde hij al een jaar in een kattenopvang-huis.

Wat een enorm leuk toeval was, was dat het bijna sinterklaas was en wat is er nou fantastischer dan een echte kat krijgen als sinterklaascadeau. Maar we konden hem natuurlijk niet inpakken dus eerst kregen Louis en Ole dit gedicht:

En toen kregen ze een lego tijger (wel een hele coole)

En helemaal aan het einde van pakjesavond kwam er toen nog een gedicht (allebei door Tobias geschreven trouwens) bij een heel groot pak. Daarin zat de nieuwe kattenbak met daarin allemaal kattenspulletjes die we gekregen hadden.

Ze gingen helemaal uit hun dak, vonden het het beste sintcadeau “ever” en riepen verder de hele avond dat ze het niet konden geloven en of hij dan echt bij ons bleef? We hadden ze niet blijer kunnen maken

Zondag kwam de vrouw van de kattenopvang, Willy, hem brengen en Tijger verdween meteen achter de wasmachine in de keuken en kwam er pas maandagavond achter vandaan. Toen was hij eigenlijk meteen heel gezellig en aanhankelijk. Hij geeft kopjes, laat zich aaien en komt bij je liggen. Ik was van tevoren nog wat huiverig over de nachten omdat wij in de woonkamer slapen en katten toch vaak snachts actief zijn maar hij heeft op het voeteneind van ons bed gelegen en zich heel rustig gehouden. Het was eigenlijk juist wel gezellig.

Wie had nou kunnen denken dat ik ooit nog eens een katten-mens zou worden. Ik hou toch eigenlijk meer van honden? maar blijkbaar kan je ook van allebei houden. En dit is vast niet de laatste keer dat ik over Tijger schrijf dus “wordt vervolgd”