ja, ik had het al eerder geschreven: ik heb corona. best een saai onderwerp om een blog over te schrijven, dacht ik eerst. Maar aan de andere kant, ik zit hier nu al bijna twee weken binnen en ik ben niet de enige. met mij, zijn er nu nog duizenden andere Nederlanders die het ook hebben en zogezegd in hetzelfde schuitje zitten.

eerst maar even hoe het begon. Vrijdag gingen Tobias en ik een avondje uit (ja, toen kon dat nog). Ik had Tobias voor zijn verjaardag kaartjes gegeven voor de Carmina Burana in het concertgebouw. De jongens logeerden bij opa en oma in Alkmaar. De Carmina Burana was te gek, opzwepend en groots. We zaten op het podium direct naast het koor en we hadden heel goed zicht op het hele orkest, de dirigent en de zaal. het enige jammere was dat de solo-zangers naast de dirigent stonden met hun rug naar ons toe. Maar een knies-oor die daar zijn avond door laat verpesten.

De volgende dag gingen wij ook naar Alkmaar om de kinderen te halen en een avondje spelletjes te doen met Sil en Andrea. De kinderen speelden het hele weekend met hun neef en nicht (daar kunnen ze eindeloos mee doorgaan) en zondagmiddag gingen we weer in de trein naar huis. s Avonds merkte ik dat Ole toch wel een beetje snotterig was. Bepaald niet ziek maar omdat ik het, in het onderwijs, zo irritant vind als ouders hun kinderen zonder te testen verkouden naar school sturen (het beruchte snottenbellen-beleid) deden we even een zelftestje en ja, toen waren daar ineens twee streepjes.

Maandag gingen Ole en ik dus maar naar de teststraat waar Ole inderdaad positief scoorde en ik negatief. Ondertussen had Tobias ook al een positieve thuistest en die lag ook, best wel ziek, de hele dag in bed te snotteren. ook bij de GGD scoorde hij positief en Louis negatief.

Ik had nog nergens last van dus kon zorgen voor de rest, online boodschappen bestellen, het huis schoon houden, het schoolwerk van Louis en Ole begeleiden, thuis-onderwijs geven aan mijn klas, die nu ook allemaal thuis moesten blijven en zo af en toe een activiteit bedenken voor de kinderen zoals bingo spelen, het bakken van een taart of chocolade-pepernoten en het vooruit werken aan de surprises. Ook keken we elke dag een film met de kinderen (bijvoorbeeld: Ja zuster nee zuster, Theo en Thea, Luca en Monty Pythons The life of Brian) en ik keek de 8 uur durende Beatlesdocumentaire op Disneyplus en samen met Tobias heel veel afleveringen van Seinfeld (we zitten al in seizoen 5)

Ook maakte ik filmpjes voor mijn klas, samen met Ole zoals deze pieten-aankleed-challenge:

op Donderdag werd ik wakker en merkte ik meteen dat ik me anders voelde. Heel moe en hangerig vooral. Ik deed een thuistest en ja hoor; twee streepjes. Dat viel te verwachte, al voelde ik me de dagen ervoor onaantastbaar. Ik krijg dit niet, dacht ik de hele tijd, anders had ik het allang gehad. Maarja, ik leidt wel vaker aan te-positieve-gedachtes. Nu had ik het dus toch en ik voelde me toch ook echt behoorlijk beroerd.

Hanneke Groenteman, die vorige week ook corona had, beschreef het heel goed in de podcast die haar zoon Gijs heeft samen met Teun van der Keuken. Ik voel me net een zoutzak en ik heb ook, net als een zoutzak, nergens zin in, zei ze toen Teun en Gijs haar opbelde. (Tip: luister eens naar Teun en Gijs, als je dat niet al doet)

Gelukkig voelde Tobias zich alweer wat beter dus hij kon de zorgtaken van mij overnemen. Ik lag vooral veel in bed, ging zo af en toe even met mijn klas online maar deed verder bar weinig. Als ik niet al een zoutzak was werd ik het wel van de hele dag binnen zitten en niets doen.

Louis is, wonder boven wonder, niet door ons aangestoken en bleef maar negatief testen. Woensdag mocht hij weer naar school.

Gister was mijn week quarantaine officieel ten einde maar omdat ik nog niet klachtenvrij ben kon ik vandaag niet naar school om Sinterklaas met mijn klasje te vieren. Gelukkig konden de kinderen wel naar school en deed een collega van mij de klas. Het zou wel heel zuur zijn als zij het sinterklaasfeest op school zouden missen, alleen maar omdat hun juf door corona al bijna twee weken thuis zit.

Louis en Ole hadden wel lekker veel tijd om mooie surprises te maken. Ole een neusaap en Louis een pacman. Vanochtend gingen allebei blij naar school met hun surprise en kwamen ook weer blij terug met andere hele mooie surprises.

We zouden in Alkmaar sinterklaas gaan vieren dit weekend maar dat hebben we een week verschoven. We doen morgen wel een afgeslankte versie van pakjesavond hier thuis met zijn vieren. Jan en Anja hebben vandaag alle cadeautjes, die ik online besteld had en bij hen had laten bezorgen, hiernaartoe gebracht en nu ben ik druk aan het dichten.

Zo worstelen we ons hier dus wel doorheen. Het viel me toch wel tegen. Ik had gedacht dat je, als je gevaccineerd bent bijna niet ziek zou worden en dat het in ieder geval heel snel weer voorbij zou zijn. maar dat is het dus toch nog niet helemaal. Hopelijk na het weekend wel want ik snak wel naar weer naar buiten gaan en mensen zien.