Onlangs kreeg ik een berichtje dat mijn blog 5 jaar bestaat. Toch wel een kleine mijlpaal, vond ik zelf. Dat ik dit blogschrijven toch al 5 jaar volhoud, vind ik wel wat. Nou doe ik het ook met veel plezier. Maar in die 5 jaar is er toch wel iets veranderd en daar wil ik het graag eens over hebben.

Toen ik begon was ik nog een stuk naïever en schreef van alles over mijn eigen leven en dat van de mensen om mij heen. Maar gaandeweg kwam ik er steeds meer achter dat niet iedereen daar blij mee is, en dat het ook niet kan. Ik kan er zelf voor kiezen mijn leven open en bloot op het internet te gooien, maar andere mensen hebben recht op hun eigen privacy. Die willen misschien wel niet constant met naam en toenaam genoemd worden en daar ben ik het ook volledig mee eens.

Maar ik vind het ook jammer. Wat zou ik een leuke verhalen kunnen schrijven over de kinderen in mijn klas en over de ouders op school. Over mijn collega’s en vrienden die allemaal hun eigenaardigheden hebben en worstelen met hun eigen problemen. Over mijn familieleden, over de mensen in de tuin en natuurlijk over mijn eigen gezin. Over alle gektes die mensen hebben en over waarom ik toch van ze houd. Ik zou zo veel kunnen vertellen over Louis en Ole, over de opvoeding en waar je allemaal tegenaan loopt, en over de ‘strubbelingen’ én de dingen die goed gaan, tussen Tobias en mij.

In mijn hoofd schrijf ik al deze blogs, maar de realiteit is dat dat toch niet echt kan. Ik zou het onder een pseudoniem kunnen doen en dan glashard en snoei-eerlijk alles opschrijven. Met humor en relativeringsvermogen. en liefdevol, dat wel. Maar dan zou of niemand het te lezen krijgen, of na een tijdje komen mensen er achter en ik weet niet of ze je dat dan in dank afnemen.

Het kan dus niet en ik merk dat ik daardoor vaak niet weet wat ik dan wel moet schrijven. Mijn leven bestaat voor een groot deel uit de mensen om mij heen. Zij maken dat ik het de moeite waard vind, dat er leuke dingen gebeuren en dat je het gevoel hebt dat je leeft. Ik zou er niets aan vinden als zij er allemaal niet zouden zijn. De mens (en dat geldt zeker voor mij) is tenslotte een sociaal wezen.

Maar is er niet een tussenweg? vraagt u zich misschien af. Je kan toch over jezelf vertellen en over wat je allemaal meemaakt? En ja, dat is dan ook wat ik probeer. Ik beleef daar zelf heel veel lol aan, en je mag het lezen, maar het hoeft niet (ieder zijn vrije keus. Dat vind ik nou juist zo fijn van het internet).

En toch word ik ook daar ook een beetje moe van; Ik kan wel weer de volgende blog schrijven over wat ik in de vakantie allemaal gedaan heb, naar welke films en musea ik geweest ben en hoe het gaat met de plantjes in mijn tuin. Maar dat doe ik nu al 5 jaar. Ik ben toe aan een beetje meer verdieping en ik ben er nog niet goed uit hoe?

Dit keer zou ik dus graag tips van jullie krijgen. Wat vinden jullie leuk om te lezen en wat begint een beetje te vervelen (ook graag glashard en snoei-eerlijk, want daar heb ik het meest aan) Hoe krijg ik mijn Jitstips naar een volgend ‘level’?

tot slot nog een foto uit de voorjaarsvakantie omdat er nou eenmaal altijd een afbeelding bij een blog moet en deze wel grappig is. Dit is trouwens bij de tentoonstelling over de Middeleeuwen in het Valkhof-museum in Nijmegen.