Ik kijk naar buiten waar het vreselijk regent. Nu al een hele tijd en het lijkt ook niet binnenkort te stoppen. Tja, herfst in Nederland. En het voelt alweer als lang geleden,  maar gister zat ik nog in de zon te lunchen en bedacht ik me dat we de kaas niet te lang op tafel moesten laten liggen omdat het dan zo gaat zweten. 

Donderdag, aan het einde van de middag zijn we terug gevlogen naar Amsterdam. Hier nog mijn laatste foto’s van dit heerlijke weekje.

Louis en Ole zijn totaal verschillend maar ze kunnen het, als ze tot elkaar veroordeeld zijn, toch ook erg goed met elkaar vinden. Ze bedenken van alles om te spelen en kletsen honderduit.

Iemand schreef dat ons huisje net een schuurtje lijkt. Van deze kant gefotografeerd al helemaal. Maar van binnen ziet het er toch uit als een fijn huisje. hieronder een collage van mijn foto’s van het interieur.

 

 

Dinsdag gingen we met mijn moeder en Annemarie naar de Forges de pyrene  Dit is een soort van openluchtmuseum om een oude smederij heen gebouwd waar je kan zien hoe ze vroeger dingen maakten maar waar ook een oud schooltje is en allerlei oud- franse spelletjes (die gek genoeg precies hetzelfde zijn als oud- Hollandse spelletjes). We gingen er heel gezellig picknicken en de kinderen zeiden na afloop, toen we ze vroegen wat ze het leukst vonden, “het spelen in de beek” maar toch was het een gezellige dag. De foto van de smid en zijn familie had ik er natuurlijk beter niet bij kunnen zetten (zo kom ik nooit meer aan de man) maar een beetje zelfspot moet ook kunnen.

woensdag speelden we Mens erger je niet. 

en voerden we de schapen.

En Louis maakte deze foto van Ole met al zijn knuffels (die mee waren)

en ole’s tand, die al heel lang aan een draadje hing, ging er eindelijk uit.

 

Ja, ik weet het; dit is een beetje een hap-snap blog met van alles door elkaar. En daarom kunnen deze foto’s er ook nog wel bij. Die vond ik in het fotoboek van Buul en Renee. Jeugdsentiment.