Dank jullie wel voor alle lieve berichtjes die jullie de afgelopen week naar aanleiding van mijn vorige blog aan me gestuurd hebben. Ik vond het echt hartverwarmend en was blij met de goede tips die er bij zaten.
Ik wilde jullie even een korte update geven over hoe het nu met mij gaat: Ik ben vrijdag bij de dokter geweest en heb lang met haar gepraat . zij zei dat ze vond dat ik alle tekenen vertoonde van overspannenheid en dat ik “rust” nodig heb. Dat ik vooral de dingen moet doen waar ik zin in heb. Dat klinkt fantastisch, toch? doen waar je zin in hebt. Maar ik heb nergens zin in. Ja, zei de dokter, dan doe je dus niets en dat is prima. Of je gaat op zoek naar de dingen waar je wel plezier aan beleeft.
Nou, zei ik, ik wil vooral werken aan mijn herstel. Daarom ga ik zo veel mogelijk wandelen en wil ik graag met een psycholoog praten over waar het vandaan komt en hoe het op te lossen. want ik wil hier vanaf en weer verder met mijn leven. Ondertussen huilde ik heel wat af, maar dat vind ik zelf al heel normaal geworden aangezien ik om de haverklap aan het huilen ben.
Maar volgens mijn dokter wilde ik teveel. Eerst maar eens tot rust komen en dan zien we wel weer verder. Dat ben ik nu dus aan het proberen. Maar echt makkelijk vind ik dat niet in deze drukke “sinterklaastijd”.
maar die is na vandaag voorbij en dan ga ik werken aan het grote uitrusten en bedenken waar ik wél zin in heb.
mijn blog schrijven bijvoorbeeld en pomponnen maken. Voor Louis surprise voor school (zie volgende blog) maakten we konijnen van pomponnetjes (van die wollige balletjes). Je wikkelt een draad om twee ronde kartonnetjes met een gat erin. Dat doe je zo lang tot het gat in het midden bijna helemaal dicht is. Dan knip je het open en bind er een draadje om heen. Karton eraf en klaar is je pompon. Dat werkte echt rustgevend dus ik heb een knutselprojectje bedacht, namelijk het maken van een pomponslinger. En zo’n hert wil ik er dan ook wel bij.
jitstips 
Leuk die pomponnen, maakte ik vroeger wel voor mutsjes..
LikeLike
Oh lieve Jits, wat een update! Nou ja, er zit ook een positieve kant aan zoiets, echt waar. Dat ontdek je vaak pas later. Maar het is na de eerste weken van onrust, ook een tijd om even alles te overzien en rustig in een kader te zetten. En veel huilen kan ook geen kwaad. Alleen dat jij of all persons ‘nergens zin in hebt’, dat kwam wel als een donderslag. Enfin, niet te veel nadenken en dan komt zin hebben echt wel weer vanzelf. Wat denk je nog van aanstaande donderdagmiddag, zullen we dat niet skippen? Dan kun je gewoon lekker op de bank zitten niks doen! Ik geef je voor de zekerheid ook het nederlandse mobiele nummer van Buul, want mijn mobiel werkt niet goed in Nederland, dus ik ga een nieuwe kopen. Lieve schat, dit gaat heus over, het is vervelend en rot, maar rust helpt echt! En vooral niet teveel over je werk denken, dat komt later wel. Buuls nummer: 0031 634464372 Ik stuur je positieve en vrolijke gedachten. Kijk een film van Wes Anderson, daar word je altijd vrolijk van!!! Dikke zoen Renee
Sent from my iPad
>
LikeLike
Tegen overspannen aan zitten is een waarschuwing van je lijf en geest dat het wel een beetje genoeg is nu. Dat jij jezelf weg hebt gecijferd om welke reden ook. Dat je nu echt rust moet nemen. En die rust houdt ook in dat je tracht normale verplichtingen gewoon van je af te duwen. Je hebt maar een lichaam, geen twee. Anders zou je de taken kunnen verdelen. Als dat niet zo is zullen mensen om je heen moeten bijspringen, al was het maar met begrip. En bedenk maar dat je niet met een paar dagen weer de oude bent. Je accu is even leeg en moet bijtanken. Doe dat s.v.p. anders zit je over een paar weken met precies hetzelfde euvel hoor. Schrijf het van je af, klooi lekker met de dingen die je normaal niet zou doen maar toch leuk vindt nu. Niemand mag je daarop aanspreken. Houdt het roer recht en kijk wat vaker in de spiegel….helpt!
LikeGeliked door 1 persoon
Lieve Jits,
Het is een beetje een late reactie van mij maar dat komt omdat ik je blog pas net lees. Ik miste je idd al! Wat ontzettend vervelend en zwaar moet dit zijn. Ik hoop dat je je nu misschien al ietsjes beter voelt. Maar je moet ook eigenlijk niet te snel willen gaan. Neem de tijd echt hoor anders ben je zo weer terug bij af. En dat wil je ook niet. Dus probeer je niet druk te maken om dat het snel over moet zijn, dat er veel op het programma staat, er van alles MOET gebeuren,,want dat gaat niet. Dingen waar je blij van wordt geven je weer nieuwe energie: Ga inderdaad lekker wandelen, ga logeren in Winssen (even weg uit de stad), ga naar het museum, waai uit op het strand, schrijf elke dag of ga naar de bieb om lekker tijdschriften te lezen oid.
Probeer te genieten van kleine dingen (die je batterij weer opladen) en vooral niet te moeten. Elke week met iemand praten die je begrijpt en waar je je verhaal bij kwijt kan is ook belangrijk . Voel je vooral niet schuldig of schaam je er ook vooral niet voor. Het is iets waar veel mensen mee te maken hebben(gehad) . En het wordt vanzelf weer beter, ook al gaat dat misschien niet zo snel als je zou willen. Neem vooral de tijd en denk aan jezelf. Dan merk je op een gegeven moment dat je minder vaak hoeft te huilen en weer wat vaker lacht. Geloof me het komt echt wel goed maar luister naar je lichaam en rust veel uit. Heel veel sterkte ermee 😊 liefs, Naomi
LikeLike
Lieve. Naomi
Dank je wel voor je lieve reactie. Goede tips geef je. Kan je toch wel aan zien dat je mij al heel lang kent. Liefs, J
LikeLike