Jullie vragen je misschien af waarom ik al twee weken niets van me heb laten horen. En het antwoord is dat ik me de laatste tijd niet zo goed voel. Ik ben erg gestressed, een stuk minder vrolijk dan normaal en ik moet om alles huilen. ik doe boos tegen de kinderen en tegen Tobias kan ik alleen maar zeuren. Als ik s’ochtends wakker wordt lijkt het net alsof er een grote steen bovenop me ligt: ik kan alleen maar denken aan alles wat ik die dag moet doen en vooral aan hoe erg ik er tegenop zie. Ik werk het ene to-do lijstje na het andere af en toch heb ik het idee dat ik allerlei dingen niet goed doe, laat liggen of aan het afraffelen ben. Ik voel me gewoon klote.
‘O ja, duidelijk’ denkt u nu, ‘dat zit tegen overwerktheid aan’. Zij heeft rust nodig. Maar dat wilde ik de hele tijd niet. er zijn op school al twee collega’s overspannen, deze tijd is voor iedereen op school druk (sinterklaas en dan kerst, rapporten schrijven en 10- minutengesprekken voeren). Als ik ziek ben, krijgen de andere klassen er weer opdelers bij, want vervanging vinden is tegenwoordig heel moeilijk. Sinds het begin van het jaar hebben we al elke week opdelers gehad. En voor een dagje is het niet zo erg, twee of drie kinderen erbij. Maar als dit structureel zo is begint het je klassendynamiek en sfeer te beïnvloeden en die is in mijn huidige klas toch al heel precair. Ik heb een moeilijke klas en dat betekent elke dag heel hard werken om het nog een beetje goed te laten verlopen.
veel schuldgevoelens: tegenover mijn collega’s, de kinderen in mijn klas, Louis en Ole die ik afblaf en tegenover Tobias, die een zeikwijf heeft gekregen. En daar voel ik me dan ook weer heel rot over. En maar huilen, he.
Maar vorige week kwam ik tot het late besef (spuit elf) dat het toch echt niet meer kon. Ik ben met mijn directeur gaan praten en dat was eigenlijk heel goed. We hebben nu afgesproken dat ik in ieder geval deze week rust neem. Ze heeft vervanging geregeld voor mijn klas en ik ga gewoon een weekje niets doen.
maar zelfs als je een weekje vrij bent, moeten er toch allerlei dingen. De to-do lijstjes krijg ik maar niet uit mijn hoofd: de gangkast opruimen, op internet uitzoeken welke spelcomputer het beste is, sinterklaascadeaus bestellen, de planten eens goed verzorgen, de badkamer schoonmaken, met Louis samen zijn boekbespreking voorbereiden, en zijn surprise, en zijn topo- huiswerk en dan moet hij ook nog elke dag een half uur oefenen om blind te leren typen, Ole helpen met het leren van de letters door “Bouw” met hem te doen op de computer, sinterklaasgedichten schrijven, speelgoed weggooien, het Sinterklaasfeest op school regelen (ook al ben ik ziek, de voorbereidingen moeten door), boeken lezen, mailtjes sturen, achterstallige foto’s laten ontwikkelen en in de fotoboeken van de kinderen plakken, en natuurlijk mijn blog bijhouden. En daarnaast vooral ook zorgen dat ik over mijn stress heen kom: veel wandelen dus, nadenken over mijn functioneren en met iemand gaan praten. Maar met wie en hoe regel je zoiets? en wat is nou eigenlijk het probleem?
En dus zat ik vanochtend alweer te huilen. Die verstandige Tobias, die trouwens gister in het bestuur van Amstelglorie is gekozen, hoorde alles aan en zei dat ik al deze dingen nu allemaal ook niet moest gaan doen, maar gewoon “niets’ moest doen. Maar wat doe je dan, als je ‘niets’ doet? Weet ik veel!
Dus ben ik maar van punt tot punt gaan tekenen. Ik heb een kleurboek voor volwassenen dat ik bij de Action gekocht heb voor 0,80 cent. Er staan allemaal puntjes op een bladzijde en bij elk puntje staat een cijfer van 1 tot en met bijvoorbeeld 400 en die moet je dan met elkaar verbinden. En na een tijdje zie je dan wat je aan het tekenen bent. heel lelijk en dom in alle opzichten maar het enige waar je nog aan denkt is waar het volgende cijfer staat en verder denk je nergens meer aan: totaal meditatief dus eigenlijk. En ondertussen luister ik naar radio 1. 
En na het tekenen ben ik deze blog gaan schrijven. Hij is wel wat persoonlijk maar daar ben ik zelf in ieder geval al helemaal aan gewend. Mijn blog is eigenlijk een soort van dagboek en ik moet zeggen: het lucht wel op, dit allemaal even op te schrijven. Ik weet ook dat dit ‘tijdelijk’ is en ik moet gewoon een manier vinden om er weer snel overheen te komen. En wie weet, heeft u nog goede tips voor mij. Die hoor ik heel graag want zelf weet ik het even allemaal niet meer.
jitstips 
Ik hoop dat je jezelf gauw weer beter voelt, Jitske. Gooi al die to do lijstjes weg, zou ik willen adviseren. En dan maar wat minder frequent bloggen, al vind ik je verhalen altijd interessant en sla er nooit een over. Sterkte!
LikeGeliked door 1 persoon
Lieve Jits hopelijk is het tijdelijk en voel jij je snel weer beter .💋
LikeLike
Dank je wel Greet. Dat hoop ik ook
LikeLike
Lieve Jits,
Volgens mij is de eerste stap: erkennen dat het nu even niet gaat.
Het lijkt me goed om even stil te staan en te ademen. Stilstaan en kijken waar je staat.
Dat lijkt me vooralsnog het beste. De rest komt vanzelf. Maar niet te ver vooruitkomen.
En ik zou de Goedheiligman vragen om een mooi cadeau. Dat helpt ook!
Dus: lief zijn voor jezelf!
😘
LikeLike
Ha John
Dank je wel voor je advies. Ik ga het proberen op te volgen. Stilstaan en alles in overweging nemen is waarschijnlijk sowieso goed. Maar ook wel moeilijk.
Heb jij het nou zelf ook gehad?
LikeLike
Ja. En het was vreselijk. Maar wel nodig. Het was alsof ik de computer aan het resetten was. Telkens liep het vast. En dan maar nog eens op de resetknop drukken. Ik vond het zwaar, maar had wel het gevoel dat het nodig was. Ik hoop dat je heel goed voor jezelf zorgt! Xxx
LikeLike
Mooie vergelijking, van het resetten van de computer. dat herken ik wel. nu pakjesavond geweest is ga ik echt proberen “niets’ te doen.
LikeLike
Volgens mij moet je wel heel veel van jezelf doen. Laat iedereen eens wat meer zelf doen. En ga lekker even concentreren op echt niets. Helemaal niets. Kleur maar een eind weg. Liefs,
LikeGeliked door 1 persoon
Tja weet je als je nou niet een full-time job had, zouden de dingen die je nu doet hardstikke leuk zijn !!!
En als je het niet doet , omdat je rust nodig heb en juist het (NU) niet zou moeten doen moet ff iemand anders het doen, Tobias misschien? 😉
Schrijven is meestal persoonlijk, wie schrijft die blijft zeggen ze altijd en het kan opluchten en als je het maar niet doet omdat het op je “”lijstje “”staat!Maar omdat het gewoon leuk is.
Jammer dat je net nu vrij heb dat het geen mooi weer is.
O ja en gooi je schuldgevoelens maar gauw WEG!!!
Je bent een kanjer… xxxxxx
LikeLike
Ik heb geen full-time job he. Werk de ene week drie en de andere week vier dagen. Maar is ook al veel hoor met 26 kleuters 😉
Tobias heeft ook heel veel gedaan hoor. En ik heb tegen mezelf gezegd dat ik alleen mag schrijven als ik er zin in heb en niet omdat het moet. Jij bent ook een Kanjer, Tota
LikeLike
Ja lieverd wel een full=time job hoor!! Ik ken je,zelfs op je vrije dagen ben je met je werk dan wel kinderen bezig.
Zo te lezen krijg je veel advies en lieve woorden van iedereen.
Probeer vooral iets wat moet nu (met de Sinterklaas drukte enzo) ff uit handen te geven , bedoelde ik
Ik wens je veel sterkte en bel maar of chat me als je er behoefte aan heb! X
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat je heel erg tijd voor jezelf moet pakken. Fijn dat je directeur dat ook ziet. Ik denk wel dat het misschien handig is om te ‘praten met iemand’, want je zit wel dicht tegen een overspannenheid aan. Goed van dat kleurboek. Neem even de tijd. Niets moet. Werkelijk niet. Alleen tijd voor jezelf en de emoties die je hebt. Ik wens je veel sterkte toe xxx
LikeLike
Dank je wel. Ja denk ook steeds meer dat praten wel goed is. Met een onafhankelijk iemand die mij niet kent. Ga morgen even uitzoeken wat er mogelijk is. Inderdaad vooral om erger te voorkomen.
LikeLike
Dat lijkt mij een goed plan. Sterkte!
LikeLike
Hoi Jitske. Het is net of ik mijn eigen verhaal lees! Wat vervelend voor je. Ik herken het zo. Vooral dat gevoel dat je nooit klaar bent. Er is zoveel te doen, geen tijd om uit te rusten. En toch moeten we dat nu meer dan ooit doen. Je bent nu 1 week thuis lees ik. Ik ben twee weken thuis geweest en sinds vorige week op advies van de Arbo weer naar mijn werk gegaan. Met tijdelijk andere taken en met heel voorzichtige opbouw van uren . En ik kan je zeggen dat het helpt! Dat wens ik jou ook . Mijn tips zijn: bezoek een huisarts en wellicht daarna een psycholoog of coach (vanuit je werk misschien?). En als je zat bent van dat nummertjes tekenen 😁 kan je gaan puzzelen. Ik ben bezig met een 1000 stukjes puzzel, heel ontspannend. Veel succes en relax! X Joke
LikeLike
Lieve Joke
wat vervelend dat jij dit ook hebt. en dank je wel voor je tips. ik ga ze opvolgen. Ik hoop dat jij je alweer wat beter voelt maar zo te lezen in je mail gaat het wel de goede kant op. Gelukkig maar. succes er ook mee. Liefs, Jitske
LikeLike
Ha lieve Jits, wat rot voor je dat je nu in zo’n dip zit! Je hebt lang naar jullie laatste vakantie toegeleefd en je daar heel erg op verheugd. Nu dit voorbij is lijk je een beetje in een kuil terecht gekomen te zijn. Altijd goed , denk ik, om weer iets te plannen waarop je je kunt verheugen en naar toe kunt leven.
Ook zou je jezelf heel veel complimenten moeten geven voor al die positieve dingen die je allemaal hebt gedaan en nog doet!! Niet in de laaste plaats een hele goede moeder zijn en een positief mens zijn. Blijf geloven in je kracht Jits. Wij zijn in ieder geval heel erg trots op je!! Liefs van Hans en Co
LikeLike
Dank je wel, Coby. Het ontroert me, al die lieve reacties
LikeLike
Hé Jits, wat is dat nou ?
Zo kennen we je niet.
Jonas heeft gelijk: niets doen.
Jij bent een heel belangrijk mensje, en dat moet zo blijven.
Tip: luister naar radio 4 of classic, i.p.v. radio 1
Heel veel liefs,
Sjef
LikeLike
ga ik doen. Is waarschijnlijk veel rustgevender dan de hele dag nieuws en gepraat en misschien krijg ik daardoor ook nog wat klassieke muziek- kennis
LikeLike
Hoi Jitske,
Ik vind het altijd zo mooi hoe open jij over gevoelens, kwetsbarheden en twijfels kunt praten, je belevenissen worden daardoor zo mooi en oprecht! Dat mooie kwetsbare breekt je nu ook even op; anderen kunnen mogelijk “een knop omzetten” om zo te overleven. Blijf geloven in jezelf (en neem de tijd die je nodig hebt).
ik vind je een top mens!
Groet, liefs, Peter
LikeLike
[…] jullie wel voor alle lieve berichtjes die jullie de afgelopen week naar aanleiding van mijn vorige blog aan me gestuurd hebben. Ik vond het echt hartverwarmend en was blij met de goede tips die er bij […]
LikeLike
Oeiii…
Herkenbaar!
Gelukkig komt het echt weer goed.
Al voelt dat soms niet zo!
LikeLike