Ik loop een beetje achter met mijn blog. Dat komt omdat WiFi het vaak niet zo goed doet en omdat ik te druk ben met vakantie vieren. Toch wil ik jullie op de hoogte houden van onze bezigheden. Dus nu een blog en dan morgen hopelijk weer eentje: 

De ochtenden hier in Curacao zijn heel fijn. Het is nog relatief koel, maar wel een heel aangename temperatuur en het is lekker rustig. Je hoort de vogels en je ziet ze ook vaak vliegen. Zo zagen we gister al een flamingo vliegen en ook pelikanen zie je zo af en toe langskomen.  En het licht is zo mooi als de zon opkomt. 

De eerste dagen van onze vakantie stonden in het teken van “acclimatiseren”. Wennen aan de nieuwe omgeving, de andere tijdzone en vooral wennen aan het klimaat. Vooral de kinderen hadden moeite met acclimatiseren en op de avond na de eerste dag stortte eerst Louis in (hij kon van moeheid geen woord meer uitbrengen, wilde niet eten en keek alleen maar een beetje wezenloos voor zich uit) en de volgende ochtend was Louis weer oké maar was Ole ziek. Hij wilde niet eens meer zwemmen en dat zegt wel wat. Dat vind hij namelijk het meest fantastische van de hele wereld en de eerste dag hebben ze dat ook de hele tijd gedaan. 

We hebben Ole op de bank gelegd met Waffie en een dekentje en al na 10 minuten was hij in slaap en heeft de hele ochtend geslapen. Louis ging spelen bij Otje en Jonas.

Aan het einde van de dag kwamen zij allemaal naar Blue Bay en ging ik met Saar in de stad eten. Even een zussenuitje. We parkeerder de auto in autrabanda en liepen via de muren van het fort naar de Pontjesbrug en vanaf daar Punda in en nog een eind verder (naar een wijkje waar ik de naam niet meer van weet) naar een heel leuk tapastentje. De zonsondergang was ook fantastisch. 

Het tapastenje heette La Cantina en we zaten heel gezellig buiten en kregen allemaal lekkere hapjes en het was vooral zo gezellig weer eens echt bij te praten met mijn grote zus.

Dat foto’s downloaden duurt zo lang dat ik er nu mee stop. Jammer want ik heb nog zoveel meer leuke foto’s.
Een laatste dan nog maar die Saar van mij maakte in een steegje in Punda: