Stel je voor: Je bent een kunstenaar in de 17e eeuw en je mag mee op reis naar een ver en vreemd land; Nederlands-Brazilië. Brazilië was al door de Portugezen gekoloniseerd maar de Nederlanders wilden het gebied graag hebben en veroverde het van de Portugezen.

De gouverneur Johan Maurits werd er naar toe gestuurd met de opdracht de nieuwe kolonie veilig te stellen en door uitbreiding van het aantal suikerplantages nog winstgevender te maken. Hij nam een groep kunstenaars en wetenschappers mee, waaronder Frans Post, om het landschap, de bewoners en de flora en fauna vast te leggen. Hij bleef daar zeven jaar en terug in Nederland werd hij erg succesvol met het schilderen van tropische landschappen, met daarin exotische planten en dieren.

In het Rijksmuseum is nu een overzichtstentoonstelling van het werk van Frans Post te zien. De tentoonstelling bestaat uit schilderijen (vooral van landschappen) en tekeningen van de dieren die hij in Brazilië gezien had.

Deze tekeningen zijn bijzonder omdat ze nog maar pas geleden zijn ontdekt in het Noord Hollands Archief. De dieren staan er soms een beetje houterig en uit verhouding op, Maar ja, hij had ook alleen maar zijn schetsen uit Brazilië en zijn herinneringen. En de mensen hier in Nederland wisten toch niet beter. Zij hadden nog nooit een tapir, capibara of gordeldier gezien.

Doordat Naturalis in Leiden momenteel grotendeels dicht is door verbouwing kon het Rijksmuseum een groot aantal van opgezette dieren die op de tekeningen en schilderijen voorkomen, lenen. Dit maakt dat de tentoonstelling meer gaat leven en ook leuk is om met je kinderen te gaan bekijken.

Die kinderen moeten wel een bepaalde leeftijd of interesse hebben trouwens. Louis (8 jaar) vond het erg leuk, maar hij is dan ook erg geïnteresseerd in dieren en wil later bioloog worden. Hij maakte foto’s van alle opgezette dieren (net als zijn moeder en een paar van de bovenstaande foto’s zijn dan ook van hem).  Ole ,5 jaar, vroeg al na 3 minuten “wanneer gaan we weer naar buiten” en ging vervolgens of door de zaal rennen of op de grond liggen. We hebben de tentoonstelling dus in een razend tempo bekeken. Ook nog snel even de nachtwacht en Vermeer bekeken en toen snel weer naar buiten. Daar is het Museumplein, waar altijd wel iets te zien is en waar mijn kinderen het in ieder geval erg leuk vinden en er is de tuin die bij het museum hoort. Ze hebben daar een fontein waar je tussenin kan gaan staan en dan wordt je toch niet nat. Te gek is dat natuurlijk. Zo had ook Ole toch nog een leuke dag.