Een kort verslag van de trektocht van vandaag die best wel verschrikkelijk was. Vandaag was een transitiedag dus we gingen van de ene naar de andere camping. Zie de beschrijving op dit beduimelde vodje. 

Voor 9 uur vertrokken we van de camping want het zou een heel warme dag worden. We reden door het Franse platteland over licht- glooiende weggetjes. 

Tobias en Louis fietsen meestal voorop (zij gaan ook over de kaart en de routebeschrijving. En ik fiets daar achter aan met Ole. Meestal is hij wel zoet maar soms zit hij ook enorm te zeuren. Over dat hij ook op de aangangfiets wil, dat hij zich verveelt of dat hij al bij de camping, en het zwembad, wil zijn. Ik verzin dus de hele tijd spelletjes, zing liedjes of vertel hem van alles over het landschap. Zo bewonderde we ook uitgebreid deze vogelverschrikkers waardoor we Tobias en Louis even kwijt waren. 

Na 20 km kwamen we bij een kasteel waar we koffie gingen drinken. Je kon het kasteel ook bezoeken maar door de opkomende hitte besloten we dat het beter was verder te fietsen. 

10 km verder gingen we even wat drinken in het plaatsje st. Savinien. Wat een beetje tegen viel want bijna alles was dicht. Een pet voor de jongens hebben we dus nog steeds niet. 

Daarna werd het best wel erg. We wisten de weg niet meer, we reden De hele tijd door glooiende graanvelden, het was loeiheet en er stond een flinke warme wind. Na een tijdje kon ik echt niet meer genieten van het toch echt best mooie landschap. Mijn billen deden pijn, mijn handen waren nat (nee eigenlijk was alles nat van het zweet) en de heuvels vielen me ook tegen. Bij de lunch (pas om Half drie vonden we een geschikte plek) kon ik alleen nog maar plat op mijn rug liggen. 

En daarna werd het alleen nog maar erger. We konden de route echt niet meer vinden en reden de hele tijd langs een drukke weg door open veld met behoorlijke hoogteverschillen. Ik kon Ole ook echt niet meer vermaken en geen graanvelden meer zien. 

En we moesten wel 10 km langs die weg.  Aangekomen in St. jean D’Angely reden we de hele tijd verkeerd door een stad met hele smalle straatjes waar heel veel auto’s doorheen reden. En het was zo heet!

Na het aan een paar mensen gevraagd te hebben vonden we uiteindelijk gelukkig de camping. Het eerste half uur kon ik geen pap meer zeggen en daarna namen we een duik in het zwembad. 

Morgen wordt het nog warmer en houden we een rustdag.