De weken voor de zomervakantie zijn in mijn beroep altijd bomvol. Er moet nog van alles afgemaakt worden, er moet worden doorgeschoven door de kinderen naar andere klassen (wat meestal nogal wat “voeten in de aarde” heeft), er moet afscheid genomen worden van kinderen die naar een andere bouw gaan en van achtste groepers die van school af gaan en van collega’s die de pensioen- gerechtigde leeftijd behaald hebben of die ergens anders gaan werken, er zijn nog sportdagen en schoolreisjes, er moeten verslagen worden geschreven en plakboeken worden gemaakt. 

En elk jaar is het weer hetzelfde liedje en heb ik stress. Ik had zelf natuurlijk ook beter moeten plannen. Al die gezellige afscheidsfeestjes werken ook niet mee want daardoor ben ik of heel hard lijstjes aan het afwerken, of lekker aan het borrelen of katerig en brak aan het nadenken over wat ik eigenlijk op dat moment zou moeten doen. 

En dan ga ik ook nog eens meteen als het vakantie is naar Frankrijk dus daar heb ik ook al stress over. Hebben we een slaapzak voor Ole en zijn onze paspoorten nog wel geldig? (nee! Die van Louis en mij moesten deze week vervangen worden en toen was er ook nog eens storing bij de gemeente) . Hoe komen we op Schiphol en welke trein moeten we nemen als we aankomen in Bordeaux. Hebben we eigenlijk wel de goede vakantie geboekt, is 60 km fietsen per dag eigenlijk niet teveel en hoe zorg ik voor een fatsoenlijke bikinilijn? 

En dan heb ik ook nog eens mijn eigen kinderen. Ze zijn natuurlijk het liefste van de hele wereld maar deze week had ik flink wat met ze te stellen. 

Louis slaapt al de hele week niet voor half elf ’s avonds. Hij ligt rond kwart voor acht in bed en mag dan nog even lezen maar vanaf ongeveer half negen moet hij toch echt gaan slapen en dat kan hij niet. Hij is wat je noemt een moeilijke slaper. Nou had hij deze week ook wel een druk programma. Veel speelafspraken en tussendoor ook nog de uitvoering van zijn muziekles. 

Zaterdag moest hij afzwemmen voor zijn B diploma. we gingen kijken met opa en oma Stam. Het ging heel goed en ik ben reuze blij dat hij het voor de vakantie gehaald heeft. 

 Dus misschien dat Louis ook wel wat overprikkeld is de laatste tijd maar hij is ook heel moe en dan valt hij toch niet in slaap. Ik word er helemaal wanhopig van en we zijn de hele avond bezig met hem weer terug in bed leggen als hij er voor de tiende keer uitkomt, glaasjes water halen, meditatieoefeningen bedenken of er uit arrenmoede maar bij gaan liggen. 

Ondertussen zit Ole in een hele andere fase: hij probeert zijn grenzen op te zoeken en is de hele tijd stout. Zo had hij de afgelopen dagen de hele zoutpot in het afwaswater gegooid, de tube tandpasta leeg geknepen, “ga weg” gezegd tegen de bewaker van het gemeentehuis toen hij daar tijdens het wachten op de bank ging staan en die man er iets van zij en zichzelf en zijn allerliefste knuffel waf met mijn lippenstift versierd. 

En als we er wat van zeggen lijkt hij dat alleen maar heel grappig te vinden en doet het vervolgens zo nog een keer. Ik vrees dat ik strengere maatregelen moet treffen maar ik heb geen idee hoe. 

Nou ja, we ploeteren nog maar even verder totdat we vakantie hebben en heerlijk uit kunnen rusten. En dan maar als goed voornemen dat ik het volgend jaar anders ga aanpakken