Wat een mooi en sociaal plan en een metafoor voor zoveel meer: het witte fietsenplan.

Je zet een hele zooi fietsen neer en wie er gebruik van wil maken pakt een fiets. Als je klaar bent, zet je hem weer ergens neer en mag iemand anders hem gebruiken. Geen sloten, alle fietsen zijn gelijk, iedereen blij. Het is bijna net zo’n “ideaal” idee als het communisme maar in de praktijk totaal onrealistisch en onuitvoerbaar. Mensen willen hun eigen fiets hebben, ze willen dat hij er nog staat als ze naar buiten komen en hem nodig hebben en ergens willen we toch ook allemaal uniek zijn en geen “eenheidsworst”

Er is een uitzondering waar de witte fietsen wel werken en dat is de hoge Veluwe. Hier lukt het wel want iedereen die hier komt, komt om te recreëren, er wonen geen mensen en het allerbelangrijkst: er staat een groot hek om het hele gebied heen. En dan is het er ook nog eens heel mooi en zijn er heel veel fietspaden.

Vandaag gingen wij (Louis,  Ole en ik) erheen met mijn moeder, Saar, Otje en Katja, een vriendin van Saar. Hier een fotoverslag van de dag:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik ben nu helemaal rozig en voel het in mijn benen, maar het was wel echt een heel lekkere dag en wat is het leuk om een dagje naar de Hoge Veluwe te gaan. Ik raad het iedereen aan die binnenkort nog eens een dagje vrij heeft en eens ergens naar toe wil. De kinderen vonden het ook helemaal te gek.