Wat een heerlijke dag was het vandaag.  Grappig hoe veel je kan genieten van een dag waarop het fijn is om gewoon buiten te zijn. Uit de wind kon je al heel lekker in de zon zitten, maar deze dag was vooral geschikt voor “activiteiten in de buitenlucht” (wandelen, fietsen, klussen of in de tuin werken.

Een jaar geleden viel de eerste mooie lente-dag ook rond deze tijd (8 maart). Ik heb er toen een blog over geschreven. Die ging ook over of je vond dat je glas ‘halvfol’danwel ‘halfleeg’ is. En over een geit en een rabbi en een oud Joods verhaal. Je kan deze blog nalezen door hier te klikken.

wij gingen vandaag dan ook lekker naar de tuin. Na laat ontbeten te hebben en boterhammetjes te hebben gesmeerd om mee te nemen, stapten we op de fiets en reden de 10 minuten naar onze tuin.

Eerst haalden we onze strandstoel (gekregen van de ouders van een vriendje van Louis) op uit de kweektuin om hem naar onze eigen tuin te brengen. Dat ding is loeizwaar en veel te groot, maar je kan er echt heerlijk in zitten. We gaan hem dus maar eens een seizoen proberen. Het probleem is een geschikt plaats vinden want nu staat hij boven op de, net hun kopjes boven de aarde uitstekende, floxen.

Daarna gingen wij in de tuin werken en de kinderen spelen. Als ze een seizoen niet zijn geweest zijn ze altijd weer helemaal blij met al hun speelgoed en boeken die in de tuin liggen. Ik haalde alle dorre planten en bloemen van vorig jaar weg en Tobias zaagde onze Japanse sierkers om. Zonde, zult u denken, maar dit was een hele lelijke: paarsroze en zuilvormig. En hij was ook al half dood. We zijn blij dat we er vanaf zijn. Een stuk van de stam hebben we laten staan omdat daar onze kiwi in groeit, die wel heel mooi is.

Tussendoor aten we een boterham, genoten van het zonnetje en dronken we kopjes thee, gezet met water uit de jerrycan (voor de winter gevuld) want het water is nog niet aangesloten. De jongens speelden verder, nu met twee meisjes van verderop in de tuin.

Ik verplantte nog wat Narcissen die op waren gekomen boven op de compostbak. Ik had ze in de herfst weggegooid omdat ik ze al een half jaar in een emmer buiten in de zon had laten liggen en dacht dat ze toch niet meer op zouden komen. Wel dus. IJzersterk, die Narcissen.

Tobias harkte de dorre bladeren, Louis timmerde een racebaan voor zijn tollen, Ole maakte een tekening voor Klaas en Sandra en ik haalde alvast wat onkruid uit de grond. Aan het einde van de dag, weer thuis, gloeiden onze wangen van de hele dag buiten zijn. Heerlijk zo’n eerste dag in de tuin. En, ook al is het allemaal nog erg kaal, het gaat weer beginnen. De planten komen al uit de grond en de knoppen zitten in de takken. Lang leve de lente!