Als het op bergen aankomt ben ik heel calvinistisch ingesteld. Ik ben maar matig blij met de de afdaling. Ik heb het gevoel dat ik er niet volledig van mag genieten omdat je alles wat je daalt ook weer moet stijgen. Is het niet meteen dan wel op de terugweg. En aan stijgen heb ik echt een gruwelijke hekel.

 Dat was dan ook wel het enige nadeel aan vandaag. Verder was het super. We fietsten van onze camping in La Bastide de Serou naar Foix, een klein stadje aan de voet van de Pyreneeën over de Voie Verte. Een tocht van 17 km. Het ging eerst vals plat omhoog en na 10 km (best lang om te stijgen, ook al is het maar heel lichtjes) weer naar beneden tot aan Foix.

  
   In Foix aangekomen raakten we de weg even kwijt en een stad binnen rijden is toch al niet zo leuk, maar vrij snel waren we toch in het centrum waar een leuke speeltuin is naast de tourist-office en waar je ook goed kan lunchen.
  
 Weer helemaal bijgekomen gingen we naar het kasteel van Foix, ook weer een flinke klim maar dan lopend.

  Daarna een lekker koude Coca op het terras en daarna weer op de fiets. De terugweg viel erg tegen. We reden eerst weer verkeerd, we moesten enorm klimmen om de stad uit te komen en het was zeker 30 graden. Toen nog 7 km vals plat omhoog terwijl Ole achterop aan het zeuren was. Het huilen stond me nader dan het lachen. Maar eenmaal op de camping was ik dat kleine stukje snel weer vergeten. Wat een leuke dag!!!