vandaag even een fotoverslag van ons verblijf hier in de duinen van Egmond.

 Het huisje als je aan komt lopen over het veld.
 De keuken (die niet zo heel netjes is opgeruimd als normaal) en de deuren naar de slaapkamers.
 De slaapkamer van de kinderen.

 Onze slaapkamer met de door Anja geschilderde boom en een babybedje waar Ole in slaapt als ze savonds te lang keten.

 Het terras waar je meestal goed uit de wind in de zon kan zitten.

 De eettafel waaraan Tobias zit te tekenen.
 De rommelplank en duinvondstenplek (veren, botjes, konijnenschedels enz) achter de tafel.
 Op die stoelen zitten we s avonds altijd te lezen. Er is hier geen elektriciteit maar wel een zonnepaneel en naast elke stoel hangt een lampje.
 Het uitzicht vanaf mijn favoriete stoel.
 De naam van het huisje is De Mus. Naast de deur daarom dit gedicht van Jan Hanlo.

 Dit landschap zie je als je het duinhuisgebied uit loopt.
 Daar kan je eindeloos wandelen, rennen, op ontdekkingstocht gaan, van duinen afrollen enz.
 En tot slot al deze schilderijen van het oude duinhuisje.

Je begrijpt nu waarschijnlijk beter  waarom ik het hier zo fijn vind. En ook als het niet zulk goed weer is, is het prettig om hier te zijn. Wat een geluk dat ik van die lieve schoonouders heb met zo’n fantastisch huisje. Dank daarvoor.