De lente is, zoals iedereen momenteel merkt, nu volop aan het ontluiken. het weer wordt beter, er zitten knoppen in de bomen, de lentebloemen zijn al volop aan het bloeien en in de sloot zwemmen jonge eendjes achter hun moeder aan. De lieflijkheid spat er vanaf.      Ik was hier vandaag flink van aan het genieten in mijn volkstuin, toen mijn roze wolk wreed verstoord werd door een KIKKERVERKRACHTING.

Jammer genoeg is de foto die ik heb gemaakt niet zo duidelijk, maar als je goed kijkt zie je dat twee mannetjeskikkers een vrouwtje hebben “gesandwiched”. Het vrouwtje probeerde aan de mannen te ontsnappen (tenminste dat denk ik, want ze spartelde wild in het rond) maar de mannen hielden haar goed vast.

Op internet lees ik erover het volgende:

Zodra een mannetje een vrouwtje nadert klautert hij op haar rug en pakt haar met zijn voorpootjes stevig vast onder haar okseltjes. Biologen noemen dat een amplexus.

De mannetjes hebben tijdens de voortplantingsperiode paarborstels (zwarte eeltachtige knobbels op de duimen) waardoor ze de vrouwtjes steviger vast kunnen houden.

Kikkermannetjes willen zich onder invloed van de paringsdrang nog wel eens vergissen en pakken alles wat maar op een vrouwtje lijkt, zoals een ander kikkermannetje, een kikker van een andere soort of een vis. Een triootje komt ook regelmatig voor en soms ontstaat er zelfs een hele kluwen van kikkers.

Deze kikker zit “ge-amplexeerd” aan een vis. En die twee die ik gezien had hadden zich dus vastgezogen aan één-en-hetzelfde vrouwtje en ze spartelde vrolijk in het rond.

Ik was er eerst helemaal door geshockt , maar blijkbaar is het in de kikkerwereld heel normaal en hoort het gewoon bij hun paringstijd en bij de lente. Dieren voelen, anders dan wij mensen, geen gêne over hun seksuele driften. Ze weten niet eens wat het is.

Tot slot een gedichtje dat hier eigenlijk weinig mee te maken heeft maar wel leuk is geïllustreerd.