grote kop vandaag op de voorpagina van de Volkskrant: Onderwijs lijdt onder druk inspectie. Het gaat over de extra werkdruk die docenten en schoolleiders ervaren als de inspectie op bezoek komt. De Algemene Onderwijsbond (AOb)  heeft hier een groot onderzoek naar gedaan.

Ruim driekwart van de ondervraagden ervaart een hogere administratieve werklast in de aanloop  naar het bezoek. “Niet genoteerd staat immers gelijk aan niet gedaan” zegt een van de respondenten en daarom noteren we ons in het onderwijs helemaal suf, want we doen van alles met de kinderen: van reken- en taallessen, tot actief burgerschap, van interactief voorlezen tot kunstbeschouwing, van Engelse les tot kosmisch onderwijs, en van bewegingsonderwijs tot techniek.

En dat zijn dan alleen nog de dingen die we doen met de hele groep. Maar in onze moderne maatschappij hebben we natuurlijk vooral oog voor het individu. Daarom hebben we nu passend onderwijs. Elk kind krijgt onderwijs op maat. Het ene kind leert vooral door te handelen, een ander visueel en weer een ander door de uitleg van de leerkracht.  Wij spelen daar op in. Kinderen hebben handelingsplannen waar in staat wat de specifieke aanpak voor dát kind is voor de komende zes weken. Daarnaast zijn er groepsplannen. Daarin staat van alle kinderen of ze in de remediërende, de normale of de verrijkende groep zitten en wat ze dan de komende periode moeten leren op een bepaald vakgebied.  Elke dag noteren we ook nog welke lessen we gegeven hebben en wat alle kinderen individueel gedaan hebben. Twee keer per jaar krijgen alle kinderen een uitgebreid rapport (per kind ben je daar per keer zo’n drie kwartier mee bezig). En dan heb je natuurlijk ook nog te maken met ouders waar je gesprekken mee houdt (die meestal wel langer duren dan tien minuten) en al het gemaakte werk dat je moet nakijken, per dag zeker een uur werk.

En dan komt de OAb met een onderzoek naar de inspectie! DE INSPECTIE HEEFT NIET VERZONNEN DAT WIJ DAT ALLEMAAL MOETEN DOEN. Zij zijn slechts de controleurs. En de OAb keurt wel een wet goed die de CAO van onderwijzers omgooit. Om de werkdruk te verlagen gaan we vanaf volgend jaar niet meer dan 40 uur per week werken. De overige uren (zo’n 3,5 uur per week) moeten we inhalen in de vakantie.

Dit betekent dat we 2,5 week minder vakantie hebben dan nu. En denkt het OAb nou werkelijk dat het lukt om minder te werken in een week? Al die dingen die ik net genoemd heb moeten toch gedaan worden. En veel daarvan kan niet in de twee weken extra. En we willen toch ook niet toe naar een ambtenarenmentaliteit van “om vijf uur gaat het licht uit! Of het werk nou klaar is of niet” daar worden de kinderen de dupe van, maar daardoor ook hun ouders en dus de hele maatschappij. Om het over de leerkrachten nog maar niet eens te hebben.

Jos Collignon weet het goed te treffen in zijn tekening die vorige week in de krant stond.