Vandaag een muziektip: Benjamin Clementine. Ik hoorde deze meneer vanochtend vroeg op de radio toen ik het ontbijt aan het klaarmaken was en vond hem erg goed.

Ook zijn verhaal vond ik interessant vandaar dat ik het verder ging onderzoeken.

Benjamin Clementine wordt geboren in Noord Londen (1988). Op 19 jarige leeftijd gaat hij naar Parijs en leidt daar een zwervend bestaan. Hij maakt dan al muziek en speelt op straat, in de metro en in kleine Franse cafeetjes.  Hij wordt ontdekt en speelt in het begin vooral op Franse jazzfestivals. Zijn muziek is een mengeling van melodieuze klassieke muziek,  jazz,  en Randy Newman-achtige pianopop. En mensen vinden zijn muziek lijken op die van Nina Simone. (citeer ik van Wikepedia hoor). Hij speelde ook als openingsact bij een concert van Stromae.

Hij treed meestal op in een wollen jas in bruin of zwart met niets daaronder en blote voeten. Blijkbaar is dat reuze modieus want hij speelt ook tijdens een catwalk- show van Burberry. Zie filmpje hieronder, met hele rare, stomme hoedjes.  Hij zingt daar een lied over zijn zwervende bestaan levend in een doos onder een brug, verlaten en voorgelogen door de mensen die claimden van hem te houden (vindt ik ook behoorlijk fout bij een duur modemerk eigenlijk).

Toen hij een keer in Nederland kwam optreden op het North Sea Jazz- festival werd hij bij Roosendaal uit de trein gezet omdat hij geen kaartje had. Hij had ook geen geld en geen telefoon, en besloot te gaan lopen naar Rotterdam. Hij haalde zijn eigen optreden niet en belde pas veel later op de avond vanuit Dordrecht.

Klinkt als een man met veel gevoel voor dramatiek. Niet helemaal vrolijk genoeg naar mijn smaak maar wel mooi en ook goed.