Donderdag is mijn Ole-dag en daar geniet ik erg van. Ole, mijn jongste zoon, is drie-en-een-half jaar oud en eigenlijk altijd vrolijk. Ik ken niemand die zo enthousiast en goed gehumeurd is als hij. Hij houdt erg van gezelschap om zich heen en feestjes vindt hij al helemaal te gek. Maar ook in zijn eentje kan hij zich prima vermaken.  Hij kan eindeloos lang achter elkaar puzzels maken of met de knuffels of de trein spelen. Ondertussen zingt hij dan een lied of vertelt allerlei verhalen aan niemand in het bijzonder. Ook als hij moet slapen kletst hij onvermoeibaar verder en als hij wakker wordt vertelt hij me dat hij goed geslapen heeft en of hij mag gaan spelen.

Op onze gezamenlijke dag brengen we ’s ochtends eerst Louis naar school. Daar is dan inloop. Dat betekent dat we een kwartier in de klas mogen en dat Louis laat zien wat hij allemaal voor werkjes doet. Ole gaat dan altijd boekjes lezen boven in de entresol en de hele tijd de trap op en weer af. Hij vindt de inloop zo ongeveer het hoogtepunt van zijn week.

Daarna gaan we op de fiets wat ook al heel gezellig is want Ole praat of zingt aan één stuk door. Dan gaan we naar huis of even naar de markt of naar de Hema. Het maakt ook eigenlijk niet zo veel uit want alles is best. Vandaag gingen we naar de dierenwinkel Exota op de van Woustraat om de dieren te bekijken.  Weer thuis even tv kijken, want daar is hij ook dol op en als hij dan weer uit moet… ook goed.

Na het eten even verkleden

En dan naar bed maar jammer genoeg niet slapen. ’s middags Louis halen en wegbrengen naar techniekfabriek, buiten spelen (anderhalf uur lang in zijn eentje met een paar stokken en een kruiwagen), eten, in bad en voorlezen. “Echt een leuke dag, mama” zei hij net ook nog toen ik hem zijn pyama aan deed.

Het is toch bijna niet te geloven, zo’n kind. als ik niet beter zou weten, zou ik me er nog zorgen over gaan maken. Is hij wel helemaal in orde? Heb ik wel eens gedacht. Maar aan zijn intellect mankeert niets, voor zover ik dat nu al kan zeggen. En ik overdrijf het ook niet. Hij is gewoon “héél vrolijk”. Zo zelfs, dat je er, als je een wat meer pessimistische kijk op het leven hebt misschien wel helemaal gek van wordt na een tijdje. Daar heb ik gelukkig geen last van. Waarschijnlijk omdat ik vroeger ook zo was als Ole. Ik ben als kind wel eens op vakantie gegaan met mijn buren en die konden er na een paar dagen echt niet meer tegen dat ik de hele dag door aan het fluiten was.

Eindig ik met deze tip/ wijze raad van Loesje: